چگونه با قدردانی از دیگران به خوشبختی برسیم؟

ضرغام مهرگانفرد در گفت وگو با ایسنا، قدردانی و قدرشناسی را لازمه زندگی اجتماعی دانست و اظهار کرد: زمانی که به عنوان یک فرد در اجتماع زندگی می کنیم، با افرادی احساس صمیمیت و نزدیکی داریم که بدانیم همانگونه که اشتباهات و کارهای نامطلوب ما را می بینند، کارهای خوب و مطلوب ما را نیز تحسین می کنند.

وی با بیان اینکه افراد باید هم بدی ها و هم خوبی های طرف مقابل را ببینند، تصریح کرد: زمانی که ویژگی های خوب طرف مقابل را تحسین می کنیم و از کارهای خوب او قدردانی می کنیم و نسبت به خدماتی که به ما ارائه می دهد قدرشناس هستیم، نوعی تفکر مثبت در افراد جاری می شود و احساس رضایت از زندگی دارند.

این روانشناس، خوشبختی را یک امر دست یافتنی دانست که به رفتارهای ما بستگی دارد و ادامه داد: افراد وقتی می بینند که رفتارهای مثبت آنان مورد تحسین و قدردانی قرار گرفته، احساس خوب و مثبت پیدا می کنند و این رضایتمندی حس خوشبختی را در وجود افراد شکل می دهد.

مهرگانفرد عنوان کرد: اگر جامعه رفتارهای خوب ما را تحسین کند و احساس مسئولیت ما نسبت به فرد و جامعه مورد قدرشناسی قرار گیرد و خدماتی که به دیگران ارائه می دهیم دیده شود، آن احساس رضایت و خوشبختی در ما ایجاد می شود و از مشکلات روانی دور می شویم.

وی با بیان اینکه احساس رضایت از زندگی بسیاری از احساسات منفی را نسبت به خانواده و جامعه کاهش می دهد، گفت: حس رضایت افسردگی را از بین می برد و لذا افراد قدرشناس نیز زندگی رضایتمندانه بهتری دارند.

این روانشناس، با تاکید بر لزوم همراهی حس خودخواهی با حس قدردانی و قدرشناسی، خاطرنشان کرد: خودخواهی ها و حسادت ها و خودپسندی هایی که در درون ما پنهان است با قدردانی و تحسین دیگران لایه لایه برداشته می شود.

مهرگانفرد، با بیان اینکه دریافت محبت و خدمت یکطرفه از دیگران در درازمدت صمیمیت افراد را در معرض خطر قرار می دهد، اضافه کرد: اگر افراد از دیگران خدمت بگیرند و خودشان چیزی ندهند، کم کم احساس خودخواهی در آنان تقویت شده و آنان را به سمت افسردگی و خشم پنهان می برد که در آینده برای زندگیشان مشکل ایجاد می کند.

وی انتقاد و تحسین توام را سازنده روابط دانست و بیان کرد: اگر از فردی انتقاد می کنیم، او انتظار دارد که از کارهای خوبش نیز قدردانی کنیم و اگر فقط جنبه انتقادی را ببینیم، تفکر مثبت بین افراد جاری نمی شود.

این روانشناس، خانواده را نیازمند صمیمیت دانست و ادامه داد: زن و شوهر نسبت به هم و پدر و مادر نسبت به فرزندان و فرزندان نسبت به والدین باید قدردانی و قدرشناسی داشته باشند و در غیر این صورت صمیمیت اتفاق نمی افتد؛ به ویژه زن و شوهر اگر احساس صمیمیت و نزدیکی و رضایت نکنند، یک دیوار بین آنان کشیده می شود و لذا رفتارهای مثبت و منفی را با هم ببینید.

مهرگانفرد، نتیجه قدرشناسی از رفتارهای خوب را موجب رشد آن رفتار در فرد دانست و تاکید کرد: سعی کنید در برخورد با افراد نیمه پُر لیوان را ببینید و اول رفتارهای خوب را تحسین کنید.

وی با بیان اینکه مردم در جریان انتخابات احساس مسئولیت خودشان را نشان دادند و اکنون نوبت منتخبین است که قدردانی داشته باشند، گفت: اگر در مقابل خدمتی که ارائه می دهیم، دریافت نداشته باشیم آن احساس رضایت ایجاد نمی شود لذا اگر تفکر مثبت و احساس رضایت در تک تک افراد جامعه ایجاد شود، رضایتمندی در همه لایه های اجتماعی اتفاق می افتد.

این روانشناس، از افراد خواست قدرشناسی را از زندگی شخصی خود شروع کنند و افزود: ابتدا باید فهرستی از خدماتی که دیگران به ما ارائه دادند را تهیه کنیم تا ببینیم چقدر بدهکاری داریم و باید قدرشناسی کنیم.

وی از والدین خواست فرزندان قدرشناس تربیت کنند و یادآور شد: تربیت خانوادگی به جامعه سرایت می کند و لذا باید به فرزندان فرصت قدردانی و قدشناسی بدهیم تا رفتارهای قدرشناسانه را تمرین کنند. مادری که به جای قدرشناسی از خریدهای پدر ایراد می گیرد و پدری که قدردان زحمت مادر نیست و از غذای او تعریف نمی کند، نباید انتظار فرزندانی قدرشناس داشته باشند که قدر زحمات دیگران را بدانند.

مهرگانفرد، با بیان اینکه در کنار خانواده، نهادهای فرهنگی و رسانه های عمومی نیز باید قدرشناسی را آموزش دهند، اضافه کرد: قدردانی از دیگران به معنی کوچک کردن خود نیست و باید این باور را اصلاح کنیم؛ همچنین قدردانی بیش از توانایی دیگران، نوعی چاپلوسی است.

این روانشناس، افراد قدرشناس را سرچشمه انرژی مثبت دانست و عنوان کرد: این افراد احساس رضایت و خوشبختی را در جامعه جاری می کنند.

وی قدرشناسی را یک فضیلت دانست و یادآور شد: با قدردانی کردن از دیگران خودخواهی های درونی را کاهش می دهیم و در غیر این صورت گرفتار اختلالات روانی و رفتاری ناشی از خودخواهی خواهیم شد.